Back مخطوطة فوينيتش Arabic Voyniç əlyazması Azerbaijani Рукапіс Войніча Byelorussian Рукапіс Войніча BE-X-OLD Ръкопис на Войнич Bulgarian ভয়নেচ পাণ্ডুলিপি Bengali/Bangla Manuscrit Voynich Catalan Voynichův rukopis Czech Voynich-manuskriptet Danish Voynich-Manuskript German
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
| Manuscritu Voynich | |
|---|---|
.jpg) | |
| manuscritu allumáu | |
| Datos | |
| Fecha | valor desconocíu |
| Llingua de la obra |
Voynichés (es)  |
| Númberu de páxines | 272 |
| OCLC | 1088207234 |
| Testu completu | http://brbl-dl.library.yale.edu/vufind/Record/3519597 |
 | |
El Manuscritu Voynich ye un llibru ilustráu, de conteníos desconocíos, escritu por un autor anónimu nun alfabetu non identificáu y un idioma incomprensible, el denomináu voynichés. Anque nun se sabe cuándo foi escritu, según pruebes del carbonu 14, el pergamín nel cual ta escritu foi fabricáu ente 1404 y 1438.
El nome del manuscritu deber al especialista lituanu en llibros antiguos Wilfrid M. Voynich (1865-1930), quien lo adquirió en 1912. Anguaño ta catalogáu como'l ítem MS 408 na Biblioteca Beinecke de llibros raros y manuscritos de la Universidá de Yale.
El manuscritu foi oxetu d'intensos estudios por numberosos criptógrafos profesionales y aficionaos, incluyendo destacaos especialistes estauxunidenses y británicos en descifraos de la Segunda Guerra Mundial. Hasta febreru de 2014[ensin referencies] nengunu consiguiera descifrar una sola pallabra. Esta socesión de fracasos convirtió al manuscritu nel Santu Grial de la criptografía histórica, pero al empar alimentó la hipótesis de que'l llibru nun ye más qu'un ellaboráu engañu, una secuencia de símbolos al azar ensin sentíu dalgunu.
Sicasí, el que cumpla la llei de Zipf (qu'establez qu'en toles llingües humanes la pallabra más frecuente nuna gran cantidá de testu apaez el doble de vegaes que la segunda más frecuente, el triple que la tercera más frecuente, el cuádruplu que la cuarta, etcétera) fai pensar que se trata non solo d'un testu redactáu nun llinguaxe concretu, sinón tamién qu'esi llinguaxe basar en dalguna llingua natural, una y bones los llinguaxes artificiales, como los élficos de Tolkien o'l klingon de Star Trek, nun cumplen esta regla. Ye práuticamente imposible que l'autor del Manuscritu Voynich conociera dicha llei, enunciada dellos sieglos dempués, y que por tanto aplicar a una llingua inventada por él.
En 2009, investigaciones de la Universidá d'Arizona (n'Estaos Xuníos) demostraron, por aciu la prueba del carbonu 14, y con una fiabilidá del 95 %, que'l pergamín del manuscritu podía datase ente 1404 y 1438.[1][2] Per otra parte, el McCrone Research Institute de Chicago demostró que la tinta foi aplicada non muncho dempués, confirmando asina que'l manuscritu ye un auténticu documentu medieval.[1]
Sobre'l llugar en que pudo escribise, esisten poques pistes. Nuna de les sos ilustraciones apaez una ciudá cercada, y son les sos almenes dibuxaes les qu'apurren una orientación. La so forma ye la de les almenes llamaes de cola de golondrina, un estilu estéticu que, más tarde, na Renacencia, popularizar por toa Europa, pero que nel momentu que se supón que s'ellaboró'l manuscritu, según los últimos estudios de la Universidá d'Arizona, solo podía atopase nel norte d'Italia, quiciabes na amplia rexón ente Milán y Venecia.
Según estudios publicaos en 2014, pol botánicu Arthur Tucker de la Universidá Estatal de Delaware, l'orixe del manuscritu podría ser mesoamericanu. Esta hipótesis basar na semeyanza de delles plantes ilustraes nel manuscritu colos sos contrapartes americanes y nel fechu de que l'estilu col que tán realizaes diches ilustraciones concuerda col estilu usáu n'ilustraciones botániques del sieglu xvi en Méxicu.[3]
En febreru de 2014, Stephen Bax, profesor de la Universidá de Bedfordshire (Reinu Xuníu), anunció descifrar el manuscritu en forma parcial.[4]
- ↑ 1,0 1,1 «Mysterious Voynich manuscript is genuine. Evidence in 2009 showing that the manuscript is indeed old as had been suspected», artículu (n'inglés), posterior a 2009, nel sitiu web Monsters and Critics.
- ↑ Daniel Stolte. «UA's Findings». Experts determine age of book "nobody can read". Consultáu'l 10 de febreru de 2011.
- ↑ «Mexican plants could break code on gibberish manuscript» (inglés). New Scientist (3 de febreru de 2014). Consultáu'l 21 d'avientu de 2015.
- ↑ «Un misteriosu manuscritu de 600 años ye descifráu por un llingüista británicu». RT (20 de febreru de 2014). Consultáu'l 21 d'avientu de 2015.